mjschool

۱- نظارت مشارکتی بر فعالیت های آموزشی و پرورشی مدرسه
۲- تبادل تجربه موفق مدیران در رابطه با شاداب سازی مدارس
۳- مطالعه در خصوص شادی و جایگاه آن در تعلیم و تربیت
۴- استفاده از مدیریت مشارکتی که باعث خلاقیت و ابتکار می شود.
۵- برقراری روابط حسنه در مدرسه
۶- افزایش عزت نفس در کارکنان و دانش آموزان با روش های صحیح تشویق
۷- تشکیل کمیته شاداب سازی مرکب از مدیر، مربی پرورشی، دبیر ورزش، هنر، نماینده دبیران، دانش آموزان و انجمن اولیاء و مربیان
۸- برگزاری اردوهای سیاحتی و تفریحی با نظارت اولیاء
۹- بها دادن به دانش آموزان کنجکاو و پرسشگر و پرتحرک و شاداب
۱۰- ایجاد فضای سبز و استفاده از رنگ های شاد و جذاب در مدرسه
۱۱- توجه به وضعیت بهداشت محیط مدرسه
۱۲- دادن مسئولیت به دانش آموزان
۱۳- پر بار کردن ساعات ورزش
۱۴- ایجاد کتابخانه مناسب، نمازخانه تمیز و جذاب
۱۵- تهیه وسایل کمک آموزشی جهت تدریس بهتر معلمان
۱۶- فراهم کردن برنامه مشارکت اولیاء در برنامه های شاداب سازی
۱۷- پخش موسیقی آرامبخش در ساعات استراحت
۱۸- ترغیب کارکنان به استفاده از لباس های مناسب با رنگ های روشن و همچنین انتخاب رنگ مناسب و شاد برای روپوش دانش آموزان
۱۹- تشویق بهترین طرح در زمینه شاداب سازی
۲۰- اجرای طرح یک روز اداره مدرسه توسط دانش آموزان (در مدارس بخش سعدآباد اجرا می شود)
۲۱- تشکیل ایستگاه جایزه (بدین صورت که جوایز مختلفی در طبقات مختلف قرار می گیرد و ارزش جایزه ها متفاوت است و دانش آموزان با توجه به تعداد کارت تشویقی، حق انتخاب دارند.)
۲۲- ایجاد ایستگاه تلاشگران به منظور معرفی دانش آموزان ساعی در زمینه های مختلف علمی- ورزشی و فرهنگی هنری

الف) شاداب سازی ظاهری مدرسه
محیط ظاهری و فیزیکی شاد بر شادابی و شادمانی افراد تأثیر دارد. این بخش شامل:
۱- فضاسازی و زیباسازی حیاط مدرسه:دیوارهای تزیین شده با نقاشی های زیبا، سطح زمین مناسب، کاشت درخت و فضای سبز، قرار دادن نیمکت های رنگی، زیبا، تابلوی زیبا در سردر مدرسه، مناسب بودن اندازه محیط مدرسه.
۲- زیباسازی ساختمان مدارس:رنگ آمیزی در و پنجره و ساختمان، نصب پرده های زیبا، زیباسازی راهروها، کلاس ها و قرار دادن گلدان های گل های طبیعی و مصنوعی در راهروها، مناسب بودن اندازه کلاس ها و.
۳- زیباسازی و تمیز بودن نمازخانه، کتابخانه و کارگاه:استفاده از خوش بو کننده ها، قفسه های زیبا، مناسب بودن محیط کتابخانه، نمازخانه و کارگاه.
۴- پوشش های ظاهری معلم ها، مدیر و کارکنان، دانش آموزان:استفاده از روپوش های شاد برای دانش آموزان و همچنین پوشش مرتب و استفاده از رنگ های شاد و روشن برای کارکنان مدرسه.
۵- رعایت بهداشت:تمیز بودن محیط مدرسه، کلاس ها، بهداشت فردی، اجتماعی، دانش آموزان
ب) معلم شاد و با روحیه:
معلم آهنگ و فضا و جو کلاس درس را تنظیم می کند، چنانچه قرار باشد که روح دانش آموزان پرورش و رشد یابد، باید این روند از روح معلم آغاز گردد. حال اگر روح معلم افسرده و ناتوان باشد شانس ناچیزی برای تقویت و مراقبت از روح دانش آموزان بوجود خواهد آمد. معلم با انواع روش های تدریس آشنا باشد. اطلاعاتش به روز باشد، معلم باید بداند که دانش آموزان دارای تفاوت های فردی هستند و نیز باید با روش های تشویق وتنبیه آگاهی لازم داشته باشد و پر روحیه و باانگیزه باشد.
ج) جو مدرسه:
جو مدرسه متکی بر نگرش و رویکرد افراد به مسائل، موضوعات، اشیاء و امکانات است، تعیین کننده فرایند آموزش درون مدرسه ای است. جو مدرسه می تواند بر اساس وفاداری و همدلی سازمان دهی شود یا افراد را در دو سوی یک دیوار بلند ناامنی و بی اعتمادی قرار دهد. داشتن فرصت های برابر، خودی محسوب شدن، پذیرفته شدن و تمایل به همکاری چند جانبه، از جمله مؤلفه های جو مدرسه می باشد
مطالعات حکایت از این دارند که پس از والدین مدیر و معلم مهمترین نقش دانش آموز رادر شکل گیری احساسی که بچه به نقش خود دارد، ایفا می کنند.
- شاداب سازی معنوی در مدارس
بی تردید تربیت روحی و معنوی نوجوانان باید از آغاز حیات آنان مدنظر قرار گرفته شود. دین سه جزء اصلی دارد:
۱- مذهبی بودن سازمانی متضمن عضویت در مؤسسات دینی
۲- مذهبی بودن فردی که تعهد فردی نسبت به دین دارند.
۳- عقاید دینی، عقاید هسته ای افراد هستند که به دینشان و رابطه شان با خدای بوده است.

به گزارشخبرگزاری صدا و سیما مرکز گیلان؛ مدیر مجتمع آموزشی پیشگامان و پیشتازان رشت گفت : جشن یک روز با نشاط برای داشتن مدرسه بانشاط امروز با هدف گرامیداشت روز دانش آموز و همچنین گرامیداشت روز فرهنگ عمومی برگزار شد.
رامین گیلان پور افزود : در این جشن 600 نفر از دانش آموزان پسر یک روز شاد را در یکی از پارک های شهر رشت سپری کردند.
وی گفت : مشارکت جمعی ، کمک به یکدیگر ، نوع دوستی و تجربه یک روز شاد را از مهمترین اهداف برگزاری جشن یک روز بانشاط در مدرسه بود.
مسئول برگزاری این جشن هم گفت : با تدوین ویژه برنامه های خاص سعی داریم فضای مدرسه را به محیطی شاد و امن برای تعلیم تربیت فراهم کنیم.
عارف ترابی افزود : دانش آموزان در این جشن با بازی کردن ، ورزش و تفریح یک روز شاد را تجربه کردند و با اهدای گل نیز به یکدیگر با فرهنگ اهمیت احترام به یکدیگر ، کمک به همدیگر و نوع دوستی آشنا شدند.

ایجاد نشاط و شادابی یکی از مؤثرترین راه ها برای افزایش بهداشت روانی در جامعه است، مدرسه بعنوان یک نهاد می تواند با بوجود آوردن زمینه ها و برنامه هایی باعث هر چه شاداب کردن جامعه شود. اگر در مدرسه شوق زندگی کردن بوجود آید خود به خود اثرگذار بر جامعه خواهد بود. انسان های شاد زندگی خود را تحت کنترل دارند، مسئولیت پذیرند، هدفمند هستند، دید مثبت به زندگی دارند. آینده نگر وامیدوارند و در مقابل مشکلات و سختی ها از پای نمی نشینند، قرآن دین اسلام را دین شادی معرفی نموده و مهمترین عوامل شادی را محبوبیت، مقبولیت و موفقیت، ایمان، هویت ملی و فرهنگی، خلاقیت عارفانه و حل مسئله ذکر کرده است، روانشناسان شادی و شور و نشاط را محرک انسان ها برای عمل می دانند و جامعه شناسان جامعه شاد را جامعه موفق می دانند. عواملی که می تواند باعث گسترش شادی شود در ابتدا خانواده است و سپس دیگر نهادها همچون مدرسه و نهادهای فرهنگی مذهبی می باشند که هر کدام به نوبه خود وظایفی دارند که در اینجا سعی می شود پیشنهادات کاربردی جهت ایجاد شور و نشاط در مدرسه ارائه دهد.
در حقیقت آموزش و پرورش به مثابه درختی تنومند است که برای تغذیه و باروری میوه هایش نیازمند استفاده از منابعی است که با هماهنگی و مساعدت، موجبات رشد آن را فراهم می آورند. از سوی دیگر عناوینی چون خلاقیت نقادی و نقدپذیری، بارش فکری، مهارت های زندگی، تغذیه و بهداشت فردی و جمعی، مدرسه ی شاد زمانی در مدارس عملیاتی خواهد شد که تمامی عناصر این مجموعه به باور لازم برسند و تحول و تغییر را به عنوان یک اصل در نظر بگیرند. شادمانی احساسی است که زندگی را چیزی خوب می داند. شادمانی به مفهوم دوام لحظات شاد دیروز، روحیه ی سرخوش امروز و زمان دشوار فرد است. آنچه اشخاص آن را شادی تجربه می کنند نه یک شادی زودگذر بلکه یک احساس عمیق و این باور است که به رغم مشکلات امروز همه چیز خوب است،یا به خوبی برگزار خواهد شد .انسانی شاد است که از زنده بودن خود احساس رضایت و خوشبختی کند، دیگران از او سود ببرند، آرزوها و نیازهای فردش نیز تا حد نسبتاً زیادی تحقق یافته باشد و خوشبختی و شادمانی اش مستدام باشد نه مقطعی و زودگذر

دانش آموزان مدارس ما به جاي لذت دوران کودکي و فراگيري مهارت هاي زندگي مجبورند براي گذراندن دوران تحصيلات عمومي و گرفتن مدرک، مسيري طاقت فرسا را آن هم غالبا با بي رغبتي طي کنند. اين در حالي است که در کشورهاي توسعه يافته، فرد شادترين لحظات زندگي خود را در مدرسه مي گذراند و نه تنها با مدرسه احساس بيگانگي نمي کند بلکه بخش عمده اي از زندگي اجتماعي خود را در آنجا تجربه مي کند. اما اشکال در چيست و چه عيبي در نظام آموزشي ما وجود دارد که مدارس را براي بچه ها خسته کننده کرده تا از هر فرصتي براي تعطيل کردن و به عبارتي گريزان بودن از درس و مدرسه استقبال كنند. سال هاست که بحث بازنگري در شيوه و نظام آموزش و پرورش، چه از نظر محتواي کتب درسي و چه از نظر ساختار و برنامه هاي آموزشي و اداري مطرح است، اما اين تغييرات گوناگون نتوانسته مدرسه را براي دانش آموزان به محيطي جذاب و مفيد و شاد تبديل کند. از نظر نگارنده، عواملي وجود دارد که بدون شک مانع ايجاد و نهادينه شدن نشاط و سرخوشي در دانش آموزان مي شوند که مي توان با شناخت و تعديل آنها اين دغدغه را برطرف كرد.
سنگين و حجيم بودن کتاب هاي درسي دانش آموزان در تمام مقاطع که علاوه بر ايجاد خستگي و ددگي دانش آموزان، عملا فرصتي براي آموزش عميق مطالب باقي نمي گذارد. محيط خشک و بدون جذبه مدرسه، ساختمان فرسوده و تزئينات و رنگ آميزي نامناسب و نورگيرنبودن کلاس هاي مدرسه، تدريس به شيوه هاي عموما سنتي، معلم محوري، اام پذيرش بي چون و چراي دانش آموز، عدم تعامل دوجانبه معلم و دانش آموز در فرايند کلاس که موجب بي حوصلگي و خستگي زودرس مي شود. رابطه غيرصميمي و خشک بين معلم و دانش آموز و اام به انجام تکاليف سنگين و بي توجهي به نظرات و احساسات آنها، مسئله تنبيه بدني در برخي کلاس هاي درس که هرازگاهي اخباري از برخورد خشن معلم با دانش آموزان شنيده مي شود. همچنين از ديگر عواملي که موجب عدم رغبت دانش آموزان براي حضور در کلاس ها و بي علاقگي آنها به مدارس مي شود، برگزاري کلاس هاي صبح زود است که علاوه بر تأثيراتي که بر سلامتي بچه ها دارد، آنها را از مدرسه بيزار مي کند. همچنين ايجاد استرس و اضطراب ناشي از روش هاي نادرست آموزشي و محيط مدرسه موجب بي انگيزگي دانش آموزان براي حضوري شاداب در مدرسه مي شود.
براي دست يابي به تحقق آرمان هاي مربوط به شاداب سازي مدارس بايد تحولات جدي در نگرش مديران و مسئولان نظام آموزش و پرورش ايجاد كرد. در واقع شاداب سازي مدارس را بايد در ابعاد ظاهري و ابعاد معنوي جست وجو کرد. با توجه به اينکه جامعه فردا را فرزندان امروز ما اداره خواهند کرد، اگر خوب تعليم بيابند و تربيت شوند جامعه نيز شاداب و منظم و خوشبخت و سالم خواهد بود. در غير اين صورت، هيچ اميدي نيست. براي اينکه سلامت جسماني و رواني دانش آموزان حفظ شود، بايد سعي کنيم با شناسايي عوامل مؤثر بر شادي، موجبات تقويت عوامل مثبت و تقليل عوامل منفي مؤثر بر شادي را فراهم کنيم. از آنجا که شادي بزرگ ترها عامل مؤثر در شادي و نشاط کودکان است و اوليا و مربيان غمگين نمي توانند فرزندان و دانش آموزاني شاد تربيت کنند، از اين رو با ارائه نظام اعتقادي براي دستيابي به شادي، مي توان به افزايش شادي در ميان افراد جامعه کمک کرد. به اين ترتيب، مردم مي توانند تغييري مثبت در زندگي خود به وجود آورند، احساس پيشرفت و لذت در زندگي داشته باشند و به شادي و مسرت دائمي دست يابند و فقط در اين صورت است که مي توانند شادي و مسرت را در وجود کودکان خود نيز پرورش دهند.
شادزيستن براي کودک به همان اندازه مهم است که تغديه خوب، محبت کردن و حفاظت از او اهميت دارد، زيرا سلامت روحي و رواني و فيزيکي و جسماني او را تأمين مي کند. نرخ شادي و خنده در مدارس ما بسيار پايين است. ميزان شيوع خنده و توسعه فضاي فرح بخش در آموزشگاه ها کم است. يکي از مشکلات هر جامعه غفلت از شادي و نشاط و در نتيجه افزايش بيماري هاي مختلف رواني از قبيل اضطراب و افسردگي است. در گذشته به نظر مي رسيد که وظيفه آموزش و پرورش توليد عده اي فارغ التحصيل است که فقط بتوانند امرار معاش کنند، اما امروزه کارکرد نظام هاي آموزش و پرورش علاوه برکسب مهارت هاي خواندن و نوشتن، کسب مهارت زيستن و حل مسئله و چگونگي رويارويي با چالش هاي هزاره سوم را دربر دارد و سرلوحه تعليم و تربيت در يک جمله خلاصه شده است: <<شوق زندگي کردن را به دانش آموزان بياموزيم>>. ولي بايد معتقد باشيم که درحقيقت رشد پايدار ما در گرو شادي پايدار است. در دنياي پراضطراب و پرتلاطم امروز، آرامش و داشتن خيالي آسوده، نعمتي است که همگان آرزوي آن را دارند. از امام باقر عليه السلام نقل است: <<نزد خدا، عبادتي محبوب تر از شادکردن مؤمنان نيست>>. با اين گواهي هاي روشن از آموزه هاي ديني و نيز سيره ائمه، چرا محيط مدرسه براي دانش آموزان که بندگان پاک و خوب خدا هستند و مي توانند مؤمنان واقعي جامعه آينده باشند، محيطي شاد و بانشاط نباشد. مدرسه شاد مي تواند شوق زندگي را به دانش آموزان هديه دهد. روان شناسي به نام ديويد مايرز سلامت رواني فرد را در ميزان داشتن سرخوشي فرد مي داند و مي گويد <<سرخوشي نوعي احساس امنيت است؛ احساس اينکه زندگي به طور کلي به خوبي مي گذرد>>. اين حالت خوشي و نشاط، آني و زودگذر نيست و داراي دوام نسبتا پايداري است که بستگي به عوامل متعددي دارد. دکتر ويليام فراي (استاد دانشگاه استانفورد) که تأثير هاي خنده و شوخي را بر سلامت جسمي و روحي به مدت سه سال بررسي کرده است، مي گويد خنده در هر روز به اندازه ۱۰ دقيقه ورزش قايق سواري و پاروزدن براي کارکردن قلب و عروق بدن مفيد است. همچنين باعث تغيير شکل امواج مغزي و ضرباهنگ تنفس مي شود، از احساس درد مي کاهد و ترشح هورمون هاي مربوط به استرس را کاهش مي دهد و با افزايش فعاليت سلول هاي مدافع موجب تقويت ايمني بدن در مقابل بيماري ها مي شود.
ورزش و تغذيه مناسب، به سلامت فکر و روان کمک مي کند زيرا ورزش ميزان بعضي مواد شيميایي موجود در مغز را تغيير مي دهد و موجب افزايش جريان خون و جذب اکسيژن مي شود. اين تغييرات مي تواند بر دستگاه اعصاب مرکزي اثر گذاشته و تغييرات خوشايندي را در احساس و حال فرد به وجود آورند. فعاليت بدني به خودي خود مي تواند ذهن انسان را از تمرکز بر افکار مزاحم و آزاردهنده باز دارد. همچنين چهره خندان و متبسم، برجسته کردن رفتارهاي مثبت، به کاربردن کلمات محبت آميز در سخنان خود، دوري از خودخواهي و غرور، داشتن برنامه هاي شاد همراه ساعات تفريح و استراحت، استفاده از گل هاي زيبا و معطردر محيط زندگي از راه هاي شادي آفرين هستند.
معلم آهنگ و فضا و جو کلاس درس را تنظيم و برقرار مي كند. چنانچه قرار باشد که روح دانش آموز پرورش و رشد يابد، بايد اين روند از روح معلم آغاز شود. حال چنانچه روح معلم افسرده و ناتوان باشد، شانس ناچيزي براي تقويت و مراقبت از روح دانش آموزان وجود خواهد داشت. معلماني که حضور توانمند خود را هر روز در کلاس درس نمي توانند ارائه كنند، آنان از لحاظ انتقال فکر با دانش آموزان هماهنگ نيستند و برای پاسخ گويي به نيازهاي دانش آموزان آمادگي ندارند. هر معلم بايد با توجه به هر گونه نقص در درک و دريافت دانش آموز به عنوان نقصي در تدريس خود توجه و تلاش کند تا در خود توانايي کشف روش هاي جديد را به وجود آورد. معلم بايد اين امکان را داشته باشد تا بهترين روش ممکن را انتخاب کند. هر درسي در ميان درس ها از اهميت ويژه اي برخوردار است و اگر شاگرد به ارزش آن درس آگاه شود، آن درس برايش معني دارتر مي شود.
هيچ نسخه اي براي توسعه و پرورش بي نقص يا يک مدرسه شاد و با روح و سرزنده وجود ندارد ولي مي شود راهکارهايي براي فعال کردن مدرسه و کلاس تدبير كرد تا شوق و انگيزه بيشتري در دانش آموزان به وجود آيد و نشاط بيشتري احساس شود. تشخيص اهميت مطالب غيرکلامي، توجه به زيبايي محيط آموزشگاه و کلاس هاي درس، برگزاري جشن ها و مراسم مذهبي، شاداب سازي ظاهري در مدارس، استفاده از قاريان با صوت و لحن زيبا در صبحگاه مدرسه به صورت زنده يا با استفاده از نوارهاي مناسب، استفاده از روش هاي فعال تدريس و تشويق کردن و ارزش گذاري براي ايجاد حس عزت و اعتمادبه نفس و در نتيجه احساس لذت و شادي از فعاليت، نمايش فيلم و اسلايد در مدرسه، تقويت فعاليت هاي هنري در مدرسه: گروه تئاتر- گروه سرود و همچنين پرهيز از بي انضباطي و بي عدالتي در مدرسه، تقويت اميد به آينده در دانش آموزان، بررسي عوامل مؤثر در افت تحصيلي و ترک تحصيل دانش آموزان، تقويت احترام متقابل بين دانش آموزان و ديگر کارکنان مدرسه، از عوامل مهم و تأثيرگذار است که بايد به این موارد توجه شود.